Przyczyny

Podłoża anoreksji poszukuje się w kontaktach chorego ze społeczeństwem, zazwyczaj winna jest chora relacja z rodzicem (zazwyczaj matką), kiepski kontakt z rówieśnikami, niska samoocena wywołana negatywnym stosunkiem środowiska do chorego. W anoreksję popada się stopniowo, powolny proces zwiększana się niechęci chorego do samego siebie nie rodzi się znienacka. Trudny kontakt z rówieśnikami, brak akceptacji, nieumiejętność radzenia sobie z problemami rodzi wrogość do samego siebie, która z czasem przeradza się w dążenie do ukarania siebie poprzez umęczenie ciała. Często anoreksja jest skutkiem potrzeby akceptacji – chory jest przekonany, że wygląd jego ciała wpływa negatywnie na sposób postrzegania go i kontakty z innymi. Chęć zmiany samego siebie jest tak potężna, że w pewnym momencie niemożliwe staje się zatrzymanie odchudzania. Gdy odchudzanie staje się esencją życia, gdy pacjent nie widzi stanu swojego ciała, tak, jak widzą je inni – potrzebna jest interwencja!

Zazwyczaj osoba chora może się poszczycić wieloma sukcesami na polu interpersonalnym i z zewnątrz wygląda na najzupełniej szczęśliwą. Jednak na ogół właśnie przesadny profesjonalizm, który z czasem zaczyna uwierać, jest najczęściej przyczyną popadania w dążenie do doskonałości. Brak akceptacji dla ciała powstaje jako objaw pewnych niepokojów trawiących chorego, chęci zamanifestowania światu, że życie, którym chory żyje nie odpowiada mu. Nie można powiedzieć, że każdy chory popada w anoreksję z tego samego powodu – przyczyn może być wiele, ale większość z nich zasadza się na problemach ducha.

Objawy

Chory zazwyczaj nagle wpada na pomysł odchudzania się, powoli popada w pewien obłęd na tym punkcie – nie pozwala komentować swojej wagi, tego co, jak i kiedy je, zaczyna ukrywać fakt niejedzenia. Obsesja potęguje się w miarę pogarszania się stanu chorego. Racje żywnościowe z czasem stają się minimalne, wystarczające na tyle, by można było żyć. Chory zaczyna unikać kontaktu z innymi ludźmi. Nie ma siły na codzienne czynności. Anoreksji często towarzyszy obsesyjne uprawianie sportów.

Anoreksja zaczyna się zupełnie niewinnie, a zadaniem ludzi bliskich choremu jest reakcja w odpowiednim momencie.